Hier vind je de ervaringen van onze cursisten. Heb jij ook een cursus bij ons gevolgd? Dan horen we graag wat jouw bevindingen waren. Je kan je beoordeling via onderstaande knop bij ons achterlaten. Alvast bedankt!
Ik kwam met een stuiterende hond, ik ging met een hond die schittert.
Hij is alert maar niet meer overprikkelt, hij let op mij en niet meer op alles in zijn omgeving, hij is enthousiast en ontvankelijk en hij vindt alles wat ik van hem vraag okee. En hoe leuk is het dan om in het bos achterna geroepen te worden door een man die worstelt met zijn hond:
"Mevrouw, mevrou-ouw, kunt u mijn hond alstublieft ook opvoeden"...
Ik ben erg blij met de lessen van Karin en met haar inzicht in wat mijn hond, maar meer nog wat ìk, nodig had. Veel veel dank, Karin, en een groet van Hadé.
Nu ga ik met mijn dochter mee, met haar hond Balou.
Ook zij is erg blij met de lessen van Karin, zij is erg duidelijk.
Ga zo door Karin, wij zijn erg blij met jou!
Oktober 2021 hadden we een Hollandse herder geadopteerd. Gevonden, vastgebonden aan een boom en dus niets over haar bekend. Een lot uit de loterij volgens het dierenasiel, waanzinnig lief alleen een beetje lomp..
Zelf ben ik opgegroeid met rottweilers en herders. Los van dat ik het ras goed kende, was ik ook wel wat gewend.
Maar dag 1 was het al raak. Elke hond of kat wilde ze aanvallen. De riem stond continue strak en ze was met geen mogelijkheid te sturen. Alles wat bewoog schoot ze op af.
We hebben een ‘specialist’ en gedragstherapeut erbij gehaald die alles met snoepjes en belonen wilde oplossen. In een prikkelarme omgeving deed ze het goed en luisterde ze naar commando’s. Ze verwachtte hierbij wel elke keer kwijlend het snoepje. Buiten verergerde het gedrag (agressie) echter.
Uiteindelijk werd het zo erg dat we niet meer over straat konden en zelfs m’n zus bij ons thuis in haar gezicht werd gebeten.
Ondertussen waren we al druk op zoek naar iemand die ons wel kon helpen en echt verstand heeft van het gedrag, instinct en opvoeding van honden. Zo kwamen we bij Karin terecht en de afspraak was snel gemaakt. Helaas was het bijtincident de druppel en we besloten Gaia(naam hond) terug te brengen naar het asiel.
Ondanks dat we Karin nog niet in het echt gezien hadden, was ze enorm betrokken. Ze belde om te vragen hoe het ging, maar legde ook duidelijk uit hoe een hond handelt en waar bepaald gedrag vandaan kan komen.
Ook was ze er van overtuigd dat ons kon helpen met Gaia, maar ze begreep dat dit niet ten koste moest gaan van de relatie met m’n zus. Ze kwam zelfs met een andere herdershond. Cursisten van haar hadden, door omstandigheden, geen tijd meer voor de hond en zochten een goed thuis.
We konden Gaia alleen niet uit onze gedachtes krijgen en ik belde om de dag nog hoe het met haar ging. 2 weken verder wilde het asiel haar in laten slapen. Wat daar precies gebeurd is weten we niet. Maar m’n vriendin en ik besloten, met de steun en supervisie van Karin en in goed overleg met m’n zus, haar toch weer op te halen.
We troffen een totaal andere hond aan. Bevend en zwaar gestresst kwam ze uit haar kennel. Ze had delen van haar lichaam waar geen haar meer zat en het asiel raadde ritalin aan om aan haar te geven. 2 weken heeft ze daar gezeten.
Bij ons thuis was ze al vrij snel zichzelf weer en wij gingen direct in training bij Karin. Ik moet eerlijk bekennen, de eerste twee lessen waren een hel. De eerste les viel ze non stop uit naar de andere honden. Ook de tweede les was een pittige. Maar door de theorielessen, juiste manier van corrigeren, consequent blijven en het leren begrijpen van de signalen die Gaia gaf ging het in de derde les al snel beter.
Inmiddels, 6 maanden verder, is Gaia 180 graden gedraaid. Vol liefde naar ons en super sociaal met andere honden(ja echt!). Elke keer weer is ze de ster van Karin haar lessen. Tegenwoordig loopt ze los en staat ze strak onder appèl. In losloop gebieden speelt ze met andere honden en zodra er een agressieve of slecht opgevoede hond zich opdringt keert ze naar ons. Wetende dat ze erop kan vertrouwen dat wij de situatie oplossen en zij dit niet hoeft te doen. Vooral dat laatste had ik nooit verwacht dat een hond hiertoe in staat is. Laat staan onze Gaia. Had mij dit een half jaar geleden gezegd en ik zou je vierkant uitgelachen hebben.
En het leuke is, Gaia is niet de enige, velen in Karin haar lessen beleven dezelfde succesverhalen.
Al met al zijn wij je ontzettend dankbaar Karin, door je steun, motivatie en lessen heb je niet alleen een hond van euthanasie gered. Je hebt ervoor gezorgd dat ze weer volop hond kan zijn met vertrouwen in haar baasjes. Haar uitlaten is een feestje geworden, want ze lijkt tegenwoordig net een puppy. Waarschijnlijk wat in te halen;)
Het idee van 'correcties' om je hond te trainen klinkt misschien eng, maar Karin zit er erg scherp op dat er nooit iemand gemeen is tegen de hond. Deze cursus is zwaarder voor de cursist dan voor je hond! Wat niet wil zeggen dat het vervelend is voor de cursist hoor, integendeel. De cursusavonden zijn altijd leuk, en Karin legt op een duidelijke manier uit wat je moet doen.
Met onze hond zijn we oorspronkelijk begonnen met trainen m.b.v. koekjes, maar ze had al erg snel in de gaten of je misschien wat vast had of niet - en zo niet, ging ze lekker door met haar eigen ding. Daarom hebben we toch verder gekeken dan de nu bijna standaard aanpak. Bij Karin kwam de belofte dat aan het eind van de starterscursus je hond netjes naast je loopt, zonder lijn. Dit heb ik bij iedere hond in onze groep gezien - van honden die met alles en iedereen willen spelen, zoals de onze, tot andere honden die bij de cursus zijn omdat ze naar alle andere honden uitvielen. Er zijn honden die van pups af aan bij de cursus zitten en honden die pas veel later er bij komen. Hoewel dat laatste natuurlijk moeilijker is, weet Karin er toch raad mee.
Karin, bedankt, ook namens onze jonge hond, waarmee we nu heerlijk overal mee naartoe kunnen zonder problemen!