Hier vind je de ervaringen van onze cursisten. Heb jij ook een cursus bij ons gevolgd? Dan horen we graag wat jouw bevindingen waren. Je kan je beoordeling via onderstaande knop bij ons achterlaten. Alvast bedankt!
Onze pup is een doerak. Ondanks dat ik al veel heb geleerd bij Karin en zelf van beroep orthopedagoog ben en dus veel weet van gedrag, merk ik dat ik weer veel leer van Karin die meekijkt en de antwoorden weet op de vragen die gesteld worden. Ik kan maar 1 ding zeggen, ik heb het al 2 keer eerder ervaren, een gelukkige hond start met de juiste aanpak, en daarom ben ik dus weer opnieuw begonnen bij hondenschool Aloysa.
Dank je Karin.
Wij hebben een (teef) Pitbull XL gekruist met een Bully. Toen ze 4 weken oud was hebben we haar in huis gekregen, hierdoor heeft ze geen opvoeding gehad van de moeder teef.
Gina was totaal niet gesocialiseerd, dus besloten wij om met haar op cursus te gaan bij een kynologenclub. We zijn gestart in de puppygroep toen Gina 12 weken oud was.
In eerste instantie vonden Gina en wij het erg leuk op deze puppycursus, die alleen beloningsgericht is. Dus 1 x per week met een zak hondenkoekjes op pad, was uiteraard iets gezelligs.
Tot onze Gina een eigen willetje begon te creëren, en dus alleen nog luisterde als ik een koekje tevoorschijn haalde. We hebben de cursus nog voortgezet tot aan de “jonge honden”groep. Op een avond werd ons gezegd dat we “los” gingen trainen met onze honden. Ik had meteen al zoiets van dat gaat niet goed, want Gina was al een paar keer uitgevallen, maar ook aangevallen door en tegen dezelfde hond. Wij, maar ook de eigenaar van die andere hond, hebben toen ook onze twijfels uitgesproken, we zagen het al mis gaan. "Welnee" was het antwoord, " houdt je koekjes maar in de aanslag". Zo gezegd zo gedaan. De riemen gaan af en Gina en die andere hond waren binnen een halve minuut in gevecht met elkaar. (ondanks dat we beide aan de andere kant van het veld stonden). Dus ik met mijn koekjes, de andere eigenaar met haar koekjes, maar ook de cursusleidster met haar koekjes, konden doen wat we wouden. Het liep helemaal uit de hand. De cursusleidster, begint ineens te trappen op Gina. Toen werd ik boos, ik grijp Gina in haar nekvel, ze liet gelukkig meteen los, heb de cursusleidster nog een hatelijke blik toegeworpen, en ben gegaan.
Gina is in de loop van haar leven een paar keer aangevallen, en (mede) daardoor, valt ze dus regelmatig uit naar bepaalde andere honden, ook trok ze enorm aan de lijn en gehoorzaamde ze alleen als ze er zin in had. En los laten lopen was uiteraard helemaal geen optie.
Ongelooflijk wat voor vooruitgang we hier hebben kunnen boeken met onze hond ten opzichte van de vorige hondenschool. Door Hondenschool Aloysa, loop ik weer rustig, al genietend met Gina door de buurt. Gina is nu 19 maanden oud , en volgt nu wel mijn commando’s op en heeft haar aandacht bij mij tijdens het lopen en niet meer bij andere viervoeters. Ik durf nu weer met haar naar het bos te gaan waar veel honden lopen. De problemen die we met Gina hadden zijn opgelost door hard te werken met Gina en het opvolgen van tools die werden aangereikt tijdens de trainingen van Hondenschool Aloysa. Karin super bedankt, voor je geduld, je inzet voor Gina en de rust die je zowel bij Gina als bij ons hebt gebracht. Echt top!!
Onze Mechelse herder van 8 maanden had toch een heel ander karakter dan die van onze oude Mechelaar. Omdat ik haar reacties in sommige situaties niet fijn vond en ook niet goed kon plaatsen ben ik op zoek gegaan naar hulp. De keuze viel op Karin omdat ik zelf al had gemerkt dat ik het met koekjes en belonen alleen niet gecorrigeerd kreeg.
De evaluatie van het geleerde en de theorie vulden de praktijklessen goed aan. Door tijdens de training naar elkaar te kijken leer je de situaties te herkennen.
Wij hebben veel aan de training gehad.
Maar helaas; naarmate Twix ouder (volwassen) werd ontstonden er geleidelijk aan meer problemen. De postbode kon nauwelijks post in de brievenbus doen, langskomende fietsers werden langs heel ons perceel nageblaft en na verloop van tijd konden ook vriendinnetjes van de kinderen niet meer gemakkelijk bij ons huis komen. Twix duldde geen vreemden (zelfs geen vogeltjes!) meer op ons terrein; ook niet als wij thuis waren. Er was geen correctie mogelijk; hij zag of hoorde ons niet meer als er iemand aan kwam. Vervolgens begon hij in autobanden te bijten als er bezoek kwam, zeer ongewenst gedrag dus.
Deze negatieve spiraal werd steeds erger, totdat Twix iemand heeft gebeten. Toen was voor ons de maat vol; we moesten er wat mee gaan doen om te voorkomen dat Twix uiteindelijk ook agressief tegen ons of onze (kleine) kinderen zou worden.
We hebben diverse hondenscholen gebeld, maar omdat het een hoog-risico hond was waren we nergens welkom. Uiteindelijk hebben we de dierenarts gebeld om de mogelijkheid van inslapen te bespreken. De dierenarts legde ons haarfijn uit dat het door ons eigen grensverleggend gedrag was veroorzaakt. Dit was inmiddels helder, maar hoe nu verder?
We hebben ons probleem voorgelegd aan degene waar we met onze vorige hond hebben getraind, maar die gaf aan hier geen oplossing voor te kunnen bieden.
Uiteindelijk zijn we bij Aloysa uitgekomen. Karin kwam bij ons op huisbezoek en legde ons uit dat er snel actie ondernomen moest worden om het niet verder te laten escaleren. Ook garandeerde zij dat ik met Twix aan de lijn door een winkelcentrum zou kunnen lopen. Dit vonden wij uiteraard ongeloofwaardig en bijna lachwekkend!
Maar…. Het ongelofelijke bleek waar. Na een intensieve cursus, veel tips voor thuis en een duidelijke manier van omgaan met Twix hebben wij een hond waarmee we door een winkelcentrum kunnen lopen. Wat zijn wij blij dat we bij Aloysa terecht zijn gekomen!
Wat ik schrijf wordt saai.
Want ik ben het zo eens met de eerste 4 beoordelingen die ik las. De rest hoefde ik niet eens meer te lezen.
Heel blij ben ik en mijn man ook, ook al heeft hij moeite met consequent zijn naar de honden.
Ja we hebben er 2. Co was onze eerste labrador die wij als eenjarige kregen. Zij had de neiging om alles aan te vallen. Niet echt om te bijten maar wel tegen iedereen blaffen en op te springen. Heel vervelend.
Via via kwam ik toen bij Karin. Co en ik hebben del essen gevolgd en het was duidelijk dat Co hier heel lief en ontspannen van werd en een top hond voor ons is geworden en voor iedereen die bij ons komt.
Nu hebben we Catoo erbij, ook een labrador. Zij is bij ons gekomen omdat haar eerste baasje niet meer voor haar kon zorgen. Wij wilden graag de zorg voor Catoo van onze goede vriend over nemen. Wij wisten dat we een lieve hond aan haar zouden hebben maar ook met een lastig karakter, maar we dachten eerst dat we het wel zelf konden met de kennis die we met Co hadden opgedaan.
Ze is dominant en beschermend naar de baas toe.
Aan de lijn was ze alleen maar bezig de weg vrij te maken.
Blaffend en rennend maakte ze de weg veilig voor haar baas. Lastig als je haar aan de riem moet doen als 2e baasje vanwege een paar kleine, maar toch vervelende bijt incidenten. Daar is aangifte van gedaan bij de Stadswacht.
Die stond zomaar op eens bij ons en tijdens het gesprek met hun was het duidelijk dat Catoo bij een 2e aangifte afgemaakt zou moeten worden.
Ook het advies dat we via een bekende gedragsdeskundige kregen, die alleen met beloningen traint, kregen we te horen dat afmaken wellicht de enige optie zou zijn. Dat wilden we niet, tenslotte is ze verder een lieve hond en nog maar 3 jaar oud. Onze conclusie: Zij mag dus nooit meer los.
Maar ze trok als een bezetene aan de riem, gewend als zij was om los te lopen. Niet te doen met zo'n trekkende hond, het uitlaten werd dus geen ontspannen uitje meer, niet voor Catoo en ook niet voor ons. We gingen daarom ook met Catoo naar Aloysa op les, want Co had het daar ook goed geleerd.
Ze is nu anderhalf jaar bij ons en sinds we met haar bij Karin in de les zijn gekomen ( nu 7 maanden geleden) trekt ze niet meer. We kunnen samen door de wei lopen terwijl ze los naast me loopt.
Ze komt vrolijk, en blijft netjes op commando zitten, tot ik haar roep. Ze doet alle oefeningen perfect en het is voor ons allebei gewoon feest.
We zijn samen door een moeilijke periode gekomen waar we het soms echt niet meer wisten. "Hoe nu verder in hemels naam, wat moeten we met deze hond doen". Nu 7 maanden verder hebben Catoo en ik besloten dat we de vervolgcursus bij Aloysa gaan doen.
Ik verheug me er nu al op en weet zeker dat onze lieve labrador dit ook een feest gaat vinden.
Karin ik ben je ongelofelijk dankbaar dat je mij hebt geleerd om met dit lieve krengetje om te gaan op een duidelijke en liefdevolle manier.