Onze honden
We hebben al ca. 24 jaar honden en zijn zeer ras-vast. Mechelse Herders en een paar Duitse Herders zijn echt onze keuze.
Vanaf het begin zijn we ermee aan het werk gegaan. Eerst gewoon gehoorzaamheid, behendigheid GG… en toen kwam het Reddingshondenwerk in beeld, en dat heeft zich uitgebreid tot allerlei zoekwerk met de honden. Dit vind je ook terug in het cursusaanbod.
Vanaf de start van de hondenschool hadden we Tessa, de moeder van Aloysa en Jaromir (die er later bijkwam), Maurisa, de zwarte Duitse Herder van Richard, Laswintha, en Aloysa, die toen pup was.
We richtten een eigen Reddingshondenwerkgroep op en onze hondenroedel werd uitgebreid toen Laswintha ongepland moeder werd. Agathon hielden we, ook ongepland dus. Agathon was de zoon van Laswintha en Jaromir, de beide geliefden hadden een deur open weten te maken toen Laswintha zich wilde laten dekken!
Natuurlijk was de hoofdwens: puppen van Aloysa. Aloysa was werkelijk de geweldigste hond die ik me kon wensen. Ze zou in een gezin slecht gefunctioneerd hebben, want ze had een wil gelijk aan 10 honden tegelijk. Het was altijd heerlijk om met haar te werken, en zin had ze ook altijd, dus puppen.
Vanaf het begin hebben wij onze honden namen gegeven met een betekenis.
Jaromir betekent “heftig van karakter”en dat hebben we geweten! Helaas heeft hij in een van zijn Hondenconflicten zijn linkervoorpoot verloren, dat mocht hem desondanks niet hinderen. Wij deden toen nog mee met landelijke wedstrijden, en Aloysa behaalde de eerste plaats (GG2), en Jaromir behaalde op drie poten de tweede plaats!(ook GG2, meteen onder zijn oudere zus dus)
We hielden een Reu en een Teef. Rinaldo (werd later van Richard) en Roswitha. Geweldige fijne honden, heerlijk om mee te werken.
Toch nog maar eens een pup erbij, want anders zouden we later alleen nog “oude” honden hebben. Die pup, dat werden er twee. Drusilla en Dakota, beide zijn nu alweer negen jaar.
Ondertussen kwam Haiko, onze Duitse Herder (zie foto’s in de balk). Hij is bij ons gedropt. Zijn bazen vertrouwde hem niet meer omdat hij “gehapt”had naar hun kind, en een cursus volgen of andere opties wilden ze niet, als wij hem niet namen gingen ze naar de dierenarts. Dat kon ik niet laten gebeuren. Voor de goede orde: Haiko is voor ons geweldig, maar dit gaat me nu niet meer gebeuren! Maar zo kwam Haiko bij ons, toen ongeveer drie jaar oud.
Nog een nestje van Roswitha wilden we, en dat kon niet wachten, want dan werd ze te oud. Uit dit nestje bleven we Saiko (betekent hoog begaafd, dus niet gestoord of zo) en Sylvina bij ons. In eerste instantie Samantha ook, maar drie jonge honden was toch teveel voor ons, dus zij heeft een ander huis gekregen.
Helaas zijn er nu een aantal dood gegaan. Aloysa is de oudste geworden, zij is 16 jaar en 4 maanden geworden! Alleen de laatste weken waren minder, zij kreeg last van haar hart, maar verder is zij gezond oud geworden!(zie de witte toet op de foto’s)
Nu hebben we nog vier honden. Heel wat minder, en wel rustiger voor ons. Maar missen doen we ze wel, de oude garde.